Yemyeşil, mis kokulu tepelerden geçiyoruz. Ne olmuş buralardaki kan kokusuna? Şimdilerde bir gelir, bir gider olmuş... Canlansın şuracıkta tarih, açılsın gözümün önündeki perde. Benim de kurban olduğum bayrağımın kızılında payım olsun... Sessiz kahraman olayım. Minnetle 'Çanakkale Şehitleri' denildiğinde, benim de ruhum huzur bulsun...
Diyerek gezdiğim kutsal topraklarda, bir nefes arası yazıyorum bu satırları. Saç tellerim dahil, fani bedenimin her noktası ruhumdaki duygu şahlanışına eşlik ediyor. Kendi kendimin sorgu meleğiyim adeta. Ben olsaydım?... O dönemlerde ben olsaydım, benim de kanım damarda durmayıp ülkem için akmaya can atar mıydı? Kuşkusuz...
Bu satırları düştüğüm şu saatlerde güneş tüm kızıllığını yanına almış batmakta. Kızıllık demişken, aklıma geliyor şehit Ali Osman'ın bir sözü:
"Etrafta bir tek renk var; sadece kırmızı..."
